ismarlamaq

f.

1. Tapşırmaq. Dəvənin dizini bağla, Allaha ismarla. (Ata. sözü). Rəhmətlik son nəfəsində əllərimi tutub dedi: – Gülcahan, Əşrəfi sənə, səni də Allaha ismarladım. . A. Ş.. Bir söz ismarlamış bəlkə yar eli; Nədən anlaşılmaz quşların dili? Ə. C..

2. Sifariş etmək, bir şey etməyi tapşırmaq. Dərziyə bir palto ismarladım. – Həsən qulluqçunu çağırdı, çay ismarladı. Ç..